2η μέρα...

Καλημέρα…
Ξεκίνημα της 2ης μέρας.
Μέρα με ελαφριά συννεφιά, αλλά είναι νωρίς ακόμη. Το δελτίο λέει για μια καλή μέρα. Όλοι το ευχόμαστε.
Το σερβίρισμα του πρωινού ξεκινάει στις 8 παρά τέταρτο. Μέχρι τις 8 και μισή πρέπει να έχουμε τελειώσει.
8 παρά πέντε στο εστιατόριο. Βλέπω καλά;! Τουλάχιστον 20 άτομα είναι ήδη σερβιρισμένα!
8 και δέκα, οι περισσότεροι ήδη τελειωμένοι και έξω. Η τριάδα, που είναι η τριάδα; Ειδοποιούνται, κατεβαίνουν, παίρνουν το πρωινό τους, ουφ πρόλαβαν.
9 παρά τέταρτο, όπως λέει το πρόγραμμα, ξεκινάμε.
Προορισμός Βεργίνα, οι αρχαίες Αιγές, παλαιά πρωτεύουσα του Μακεδονικού βασιλείου.
Είμαστε το πρώτο σχολείο που φεύγει. Να φτάσουμε νωρίς, το πρόγραμμα είναι πλούσιο σήμερα. Βέβαια, προηγούμενα οφείλουμε να περάσουμε το πρωινό μαρτύριο του μποτιλιαρίσματος της λεωφόρου Γεωργίου Α’. Μετά ελεύθερα. Άνετη κίνηση.
10 και μισή στη Βεργίνα. Πραγματικά είμαστε το πρώτο σχολείο που φτάνει. Οι ξεναγοί περιμένουν στην είσοδο. Ο δικός μας άνθρωπος, η κ. Μαρία, ξεχωρίζει με το ύψος της και βέβαια με το πολύ χαρακτηριστικό γαλλικό της «ρο»!
Η ξενάγηση ξεκινά στην είσοδο της στοάς που οδηγεί στο εσωτερικό της τούμπας-μουσείο. Πάνω από 40 ζευγάρια αφτιά και μάτια παρακολουθούν με προσοχή την ξεναγό μας. Οι Αιγές, ο ιερός νεκρόχωρος, ο Φίλιππος Β’, η Ολυμπιάδα, ο Αλέξανδρος διαπλέκονται με τις επιτοίχιες ζωγραφιές, τα αναθήματα, τις ασπίδες και τα χρυσά στεφάνια.
Μπαίνουμε μέσα. Πρώτα απ’ όλα, τιμή στον Μανόλη Ανδρόνικο, τον πεισματάρη αρχαιολόγο που, αυτός ο τυχερός, κατάφερε να κάνει τα οράματά του πραγματικότητα. Τι άλλο μπορεί να επιθυμήσει ένας ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ.
Μπροστά μας οι χρωματιστές επιτύμβιες στήλες. Παράμανος Μενάνδρου, Φιλώτας Ερρέβορος, Αντίγονος. Πάντα η ίδια συγκίνηση. Σήμερα, 2400 χρόνια περίπου μετά, εμείς οι ταπεινοί προσκυνητές αυτού του ιερού χώρου, μπορούμε να διαβάζουμε τα ονόματα που γράφονται εκεί ψηλά. Το ίδιο στο ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, αλλά και στην Ολυμπία, στη Δωδώνη, στον Ορχομενό, στον Παρθενώνα. Ποιοι άλλοι λαοί άραγε έχουν τη δυνατότητα αυτής της συνέχειας; Ο αρχαιολογικός χώρος-μουσείο σε υποβάλλει. Η σύλληψη της αρχιτεκτονικής ιδέας πρωτότυπη και ευφυής. Ογκώδεις κιβωτιόσχημοι τάφοι, περικνημίδες ανισοϋψείς, πανοπλίες με χρυσή επικάλυψη, ασπίδες, ελεφαντόδοντο, χρυσά στεφάνια, χρυσές λάρνακες, χρυσός, παντού χρυσός. Η κ. Μαρία ξέρει τη δουλειά της. Τουλάχιστον μισή ώρα την ακολουθούμε πιστά. Την ευχαριστούμε.
Και μετά φως, πολύ φως. Βγαίνουμε από το ημίφως της τούμπας και ο ήλιος μας ζαλίζει. Ανάσες καθαρού αέρα ή στριφτού τσιγάρου.

Έχει πάει κοντά 12 και η Έδεσσα είναι πάνω από μία ώρα δρόμος. Φύγαμε για τους καταρράκτες της Έδεσσας.

Η Έδεσσα μας υποδέχεται με ελαφριά συννεφιά. Το θέαμα των νερών μοναδικό. Πολύ νερό. Χειμαρρώδες, ασταμάτητο. Το κοιτώ. Με ζαλίζει! Οι φωτογραφικές μηχανές δουλεύουν ασταμάτητα. Ευτυχώς οι δίσκοι τους χωράνε εκατοντάδες φωτογραφίες. Χαρές, πειράγματα, γέλια, καφές, τοστ, κύριε που θα πάμε μετά. Φεύγουμε.